Triduum Paschalnego nie rozpoczyna zegar bijący o północy, lecz Msza Święta Wieczerzy Pańskiej Wielkiego Czwartku. Sprawowana jest ona w świątyniach wspólnot parafialnych w godzinach wieczornych. Triduum Paschalne kończą dopiero nieszpory Niedzieli Zmartwychwstania.

Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota z Niedzielą Paschalną są dniami szczególnie uprzywilejowanymi w kalendarzu liturgicznym. Posiadają bardzo bogatą liturgię. To bogactwo treści liturgicznych przeżywane jest przez chrześcijan tak we wspólnocie parafialnej, jak i we wspólnocie rodzinnej, w zaciszu własnego domu.

Uroczystości paschalne od samego początku, czyli od pierwszej nocy wyprowadzenia Izraelitów z niewoli egipskiej, były celebrowane w tych dwóch wspólnotach. Szczególny akcent przeżyć paschalnych był położony na rodzinie i domu rodzinnym. Pan Bóg bowiem dał polecenie: „Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu (…). Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. Tej nocy Ja przejdę przez Egipt... Ja Pan. Dzień ten dla was będzie dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana” (Wj 12, 3.6-7, 12a.14).

Owego wieczoru dla Izraelitów Pascha była „przejściem” Boga i uwolnieniem, wyprowadzeniem ich z niewoli egipskiej. Było to także przejście Narodu Wybranego z niewoli do wolności, z ziemi udręki do Ziemi Obiecanej. Dlaczego wspominamy to właśnie wydarzenie? W historii zbawienia jest ono zapowiedzią Paschy Chrystusa, która była Jego przejściem przez mękę i śmierć do uwielbienia i chwały zmartwychwstania. Nasza natomiast Pascha, to nic innego jak włączenie, wszczepienie każdego z nas poprzez chrzest, w misterium paschalne Chrystusa. Jest to więc nasze przejście z niewoli grzechu do wolności dzieci Bożych.

Biorąc pełny udział we Mszy Wieczerzy Pańskiej, jednoczymy się z Chrystusem, by potem wiernie Mu towarzyszyć w drodze do Ogrójca. Przeżywać z Nim trwogę i krwawy pot, potem zdradę ucznia, niesprawiedliwy sąd odrzucenia i słabość Piotra. Dźwigać krzyż jak Szymon, stać pod krzyżem obok Matki, wyznawać wiarę wraz z setnikiem, składać ciało Jezusowe do grobu wraz z Nikodemem, a potem rozgłaszać radosną wieść o Zmartwychwstaniu. We wszystkich nabożeństwach w miarę możności bierzmy udział razem z dziećmi.

Do owocnego przeżycia tych dni powinien być przygotowany nie tylko kościół parafialny, lecz i dom rodzinny. Starsze dzieci i młodzież od środy rozpoczynają ferie świąteczne. Umożliwia im to aktywne włączenie się w przygotowanie domu do świąt, a także udział w świątecznych uroczystościach liturgicznych. Weźmy w nich wszyscy aktywny udział, bo przecież wszystkich nas Chrystus wzywa do Wieczernika; klęka, by umyć nam nogi, dla nas cierpi i umiera, a w Niedzielę Wielkanocną pragnie stanąć przed nami z wielkanocnym orędziem zbawienia i pokoju.